[:nl]
Tracht het uzelf even voor te stellen: “U voelt de druk op uw huid van binnenuit toenemen. Uw eetlust vermindert aanzienlijk, maar u heeft vocht nodig. U bent dermate prikkelbaar dat elke verandering in uw omgeving het stressniveau tot ongeziene hoogtes laat klimmen. U vindt de energie niet om te bewegen. Geborgen in een veilige omgeving wacht u op dat ene moment, het juiste moment, om dan plots enkel met dat ene levensbelangrijke proces bezig te zijn. U ervaart de buitenwereld, al wordt u zelf vaker dood dan levend ingeschat. U doet er alles aan om uw huid aan het scheuren te brengen. U maakt kleine bewegingen, niet te overhaast, maar ook niet te traag, in uw poging om de oude huid van het lichaam af te schudden. Enige tijd later ligt u daar, een beetje aangedaan door wat er u net is overkomen. Met uw oude jasje naast u, tracht u zo snel mogelijk weer de vertrouwde positie aan te nemen, dreigend naar de buitenwereld, maar kwetsbaar als (n)ooit tevoren…”
U heeft het echter getroffen. U heeft botten, spieren en een soepele huid die het mogelijk maken geleidelijk aan te groeien zonder dat u er al te veel van merkt. Mijn schatten van vogelspinnen hebben minder geluk. Hun huid is doorgaans over het hele lichaam vrij hard, wat maakt dat ze nood hebben aan soepelere fasen in het leven om te groeien. Hiervoor moet de spin vervellen en het proces meermaals in het leven doorgaan. Hoezeer jonge spinnetjes 1 keer in 2 à 3 maanden kunnen vervellen, zal dit bij grotere dieren veel langer op zich laten wachten. De spin wordt zich gewaar van een opkomende vervelling en gaat zich in haar vertrouwde hoekje terugtrekken. Na zichzelf vaak (maar niet altijd) zoveel mogelijk van de buitenwereld te hebben afgeschermd, komt ze tot rust, terwijl er op fysiologisch niveau enkele voorbereidingen worden getroffen. Zo wordt er met behulp van lichaamsvocht en enzymen tijdens deze fase, de apolysis, de oude van de nieuwe huid losgemaakt. Elke prooi die wordt aangeboden, zal worden geweigerd. Net voordat er tot de vervelling, de ecdysis, wordt overgegaan, zullen bodembewonende spinnen erg vaak een matje rag klaarleggen waar ze zich naar wens op positioneren om te vervellen. Spinnen uit de nieuwe wereld zullen delen van dit matje bedekken met brandharen. Vaak vindt de vervelling op de rug plaats, maar dat hoeft niet zo te zijn. Zo zullen boomspinnen vervellen in hun wooncocon, terwijl ze zich aan de zijkant van de cocon vasthouden. Van zodra de positie werd aangenomen, ontstaat er een scheur in het kopborststuk, die zich almaar verder verspreidt langs de zijkanten
ervan. De spin moet weldegelijk haar kaken gebruiken om deze scheur tot aan het einde van het achterlijf te laten komen. Daaropvolgend zal de spin haar poten uit het oude jasje trekken, waarna ze het laatste stukje van het achterlijf stoot. Volledig verveld zal de spin haar vertrouwde positie weer aannemen, om een dreiging te kunnen vormen, zij het dat elke spin in de eerste periode na de vervelling zeer kwetsbaar blijft. De nieuwe huid moet nog verharden en de tanden zijn erg zwak (wit van kleur). Naarmate de spin ouder wordt vraagt de vervelling meer tijd. Kleintjes kunnen vervellen in een klein half uurtje, terwijl dit bij de grotere dieren tot wel een volledige dag kan duren.
Belangrijk voor de hobbyist
• Laat de vochtigheidsgraad toenemen naarmate de vervelling nadert, maar blijf in de buurt van de natuurlijke omgevingsfactoren. Voorzie, zonder uitzondering, een waterbakje.
• De voorbereidingsfase (pre-molt) kan soms maandenlang duren. De spin kan veranderen in haar normale gedrag, zichzelf maandenlang verscholen houden en/of prooien langdurig weigeren. Gaat u desgevallend niet panikeren.
• Stoor de spin op geen enkele manier. Geef geen prooidieren meer. Door te snel te willen zijn kan de spin slecht vervellen, een poot verliezen of zelfs stikken in de vervelling. Verloren poten groeien terug, zij het dat dit vaak meerdere vervellingen nodig heeft om volledig te herstellen.
• Wacht na de vervelling minstens 1 week met het voederen van de dieren. Bij grotere dieren wacht je best een tweetal weken.
• Indien een vrouwtje vervelt tussen paring en cocon, zal de cocon onbevrucht zijn.
• Eens volwassen zullen de mannetjes niet meer vervellen. Ze sterven mogelijks in hun poging. Volwassen mannen kun je herkennen aan de bulbussen aan het uiteinde van de pedipalpen.
Dat er een vervelling op komst is, kun je als hobbyist vaak wel voorspellen. Zo zal de spin in pre-molt (periode voor de vervelling) prooien weigeren en zal ze zich afschermen van de buitenwereld. Het achterlijf van spinnen uit de nieuwe wereld (brandharen) wordt kaal en donkergrijs van kleur. Ook met behulp van een logboek, in combinatie met ervaring, kun je vervellingen min of meer voorspellen.
Weetje
Vrouwtjes bereiken vaak leeftijden van 15 tot zelfs 30 jaar. Ze vervellen hun leven lang door, ook na het bereiken van hun “maximale grootte”. Mannetjes daarentegen sterven eerder, daar ze na het bereiken van de volwassenheid niet meer zullen vervellen. Met dit in het achterhoofd kunt u ervan uitgaan dat de spiderlingen die sneller groeien dan de anderen (van hetzelfde legsel) wellicht de mannetjes zijn, maar weet dat de uitzondering de regel bevestigt… NB: Bij vogelspinnen zijn de mannetjes van hetzelfde nest wellicht reeds gestorven van zodra de vrouwtjes bereid zijn om tot paring over te gaan. Wel is geweten is dat de mannen van sommige erg kannibalistische spinnensoorten, waaronder bv de Argiope bruennichi (geen vogelspin), de voorkeur geven te paren met hun zus, omdat ze de paartijd met een derde kunnen reduceren en zo meer overlevingskansen hebben. Aan de andere kant is er nog erg weinig geweten over incestmatige kweek. Sommigen beweren dat de genen erop zouden achteruit gaan en dat kweeksuccessen op langere termijn minder resultaten zullen opleveren (klik hier). Deze stelling wordt echter niet door iedereen gevolgd. Vele hobbyisten geloven rotsvast dat inteelt geen effect heeft op de toekomst van de dieren. Duidelijk is echter dat ik, en vele hobbyisten, hier specifiek voor de vogelspin graag een wetenschappelijk gefundeerd antwoord op zouden krijgen. Iemand met een “beetje” tijd, geld en kennis?
COPYRIGHT
• Tekst: Dennis Van Vlierberghe (facebookgroep en –pagina)
• Fotografie: Julian Kamzol (website, flickr, facebookpagina)[:en]
Imagine… “You feel the pressure on your skin increasing from within. In need of fluids you experience loss of appetite. You’re so irritable, every change in your environment makes your stress reach unprecedented levels. You have no energy, rather staying at home in stead of enjoying life. You’re waiting day after day, week after week, preparing yourself for that one lifechanging moment you decide to rip your skin of. You’re doing everything to start the proces, making little movements, not too hasty nor too slow. Once started you experience the outer world, being considered more dead than alive, knowing there is no way back. Some time later you’re lying there, impressed of what just happened, looking at the new you. With your old jacket next to you, you’re standing up, trying to be threatening but vulnerable as never before…”
However it might be a little bit exaggerated, you are lucky! You have bones, muscles and a soft skin being able to grow gradually without noticing. Our beloved tarantulas are less fortunate. Overall, their skin is hard, functioning as armor and protecting them against extreme weather conditions, needing soft phases in life in order to be able to grow. Therefore bird spiders need to molt and go through the process several times in their lifetimes. Younger spiders will molt in a short period of time, such as every 2-3 months, while older species will take much more time to start the process all over again. From the moment a next molt is coming up, you’ll notice your spider change his/her behavior. They’ll refuse prey and be less active or visible. They’ll plenty of times stay inside their burrows, sometimes for weeks, without giving you any signs of life. Finding the rest they need, on physiological level the molting process is being introduced (apolysis) by body fluids and enzymes, seperating the old skin from the new one. The more this phase is done, bird spiders with a bald abdomen will show a grey (almost black) spot. Little time before molting process (ecdysis) terrestrial bird spiders will make a small “webcarpet” on which they will go through their molt. Spiders from the new world will probably add urticating hairs, defending themselves against unwanted guests. Bird spiders will mostly molt on their back, but doesn’t need to be, as arboreal bird spiders will probably molt in their cocoon-shaped burrow while holding themselves on to the cocoon. From the moment the spider took position, they’ll actively rip the cephalothorax, using their chelicerae to tear it apart until the end of the abdomen. After getting rid of the skin, pushing legs and abdomen out of it, the spider will take position trying to form a threat, but it’s vulnerable as never before. The new skin still needs to harden up and the fangs are not useful yet. Once the fangs got their normal color in stead of white, they’re able to use them again. As the spider is aging, molting process will take more time. Little ones can tear it of in 30 minutes, while big adults may need up to 24 hours, and sometimes more…
Important for the hobbyist
• Increase humidity during pre-molt, but keep aiming for conditions around their natural environmental factors. Foresee a water bowl with fresh water.
• Pre-molt can last months. The spider might hide herself for months, reject prey and/or change in her normal behaviour. Don’t panic. This is normal.
• Do not disturb the spider. Do not give prey if molt is near. Any stress might cause a bad molt, making him/her lose a leg or even die.
• Don’t feed younger spider for 1 week after molting. Wait up to 2 weeks before feeding (sub-)adults.
• If a female molts between a successful mating and cocoon, she’ll leave the eggs unfertilized.
• Once adult, males will not molt again. They might die trying. Adult males are recognizable by their pedipalp bulbs. Some exceptions survive a postultimate molt. Bulbusses (and tibial hooks) will disappear. He will not be able to mate again.
Experienced hobbyists are able to make a calculated guess whether or not a bird spider is about to molt, or not. This is important, knowing that your pet is able to show different behavior for other reasons as well. Keep a log and check for a dark grey spot on the (bald) abdomen of the new world tarantula. Check for a change in their behavior, as they will reject prey and shield themselves from the outside world, being deep inside their burrow most of the time.
Did you know…
Females often reach ages from 15 up to 30 years old. They’ll molt their entire lifetime, even after they reached their “maximum size”. Males, however, die much younger, because they won’t molt anymore after reaching adulthood. Keeping this in mind you might suspect a rather fast growing spiderling, compared with the others from the same cocoon, is probably male… NB: While males reach adulthood before females, they might have died already before the females of the same cocoon reach adulthood. It is known that the males of some cannibalistic species, such as Argiope bruennichi (no bird spider), prefer to mate their own sister in order raise the odds of survival. On the other hand, there is still very little known about inbreeding. Some claim it causes a major decline in fecundity and hatching rate of eggs (source). However, not everybody agrees. Many hobbyists firmly believe inbreeding has no consequences for (the future of) the bird spiders. It is clear lots of hobbyists, myself included, are patiently waiting a science-based answer on this. Is there somebody with a “little” time, money and knowledge?
COPYRIGHT
• Text: Dennis Van Vlierberghe (facebookgroup and –page)
• Photography: Julian Kamzol (website, flickr, facebookpage)[:]